بهترین راهکارها برای جدا کردن اتاق فرزند از والدین
بیش فعالی کودک چیست و علائم و نشانه‌های آن کدامند؟
اردیبهشت ۵, ۱۴۰۰
جدا کردن اتاق فرزند در صورت عدم رعایت برخی از نکات میتواند استرس بسیاری را به کودک وارد کند
و زمینه‌ی بی اعتمادی کودکان به والدین را فراهم سازد.
این پروسه دارای مراحل خاصّی است و پیاده‌سازی صحیح آن مشکلی را برای شما و فرزندتان ایجاد نخواهد کرد. در ادامه قصد داریم تا روش‌های جدا کردن اتاق فرزند را به شما عزیزان آموزش دهیم
و نکات مهم مربوط به این فرایند را عنوان نماییم.
چرا باید برای جدا کردن اتاق فرزند خود اقدام کنیم؟
کودکان در سنین زیر ۶ سال وابستگی شدیدی را به والدین خود دارند
و در بسیاری از مواقع مایل هستند تا تمامی امور خود را با کمک و همراهی والدین انجام دهند.
جدا کردن اتاق فرزند جزو مواردی است که میتواند نقش بسیار مهمّی را در مستقل شدن کودک ایفا نماید
و دردسرهای نگهداری و مواظبت دائمی والدین از فرزندان را به میزان قابل توجّهی کاهش دهد.
این فرایند در صورت رعایت برخی از موارد میتواند به راحتی صورت بگیرد
و مشکلات بسیار کمی را برای شما ایجاد نماید ولی باید به این نکته توجّه داشته باشید
که جدا کردن اتاق فرزند فرایندی تدریجی محسوب می‌شود و شما باید به این نکته توجّه ویژه‌ای را داشته باشید. بسیاری از والدین این کار را به صورت ناگهانی و بدون مقدّمه انجام میدهد
و این مسئله موجب بروز واکنش‌های منفی از جانب کودک می‌شود.
با این حال، جدا کردن اتاق فرزند در نهایت به نفع کودکان میباشد
و چنانچه شما تاکنون این کار را انجام نداده‌اید بهتر است که سریعاً برای انجام آن اقدام کنید
تا زمینه‌‌های لازم برای استقلال کودک و افزایش حریم خصوصی خود را فراهم نمایید.
جدا کردن اتاق فرزند باید به صورت تدریجی انجام شود.
زمان مناسب برای جدا کردن اتاق فرزند:
بسیاری از والدین به دلیل عدم برخورداری از تجربه‌ی کافی جدا کردن اتاق فرزند را به بعد از ۴ تا ۵ سالگی موکول میکنند و این مسئله موجب بوجود آمدن مشکلاتی در هنگام اجرای این پروسه می‌شود. اگرچه بهترین زمان برای انجام این کار در بازده‌ی سنّی ۱ تا ۲ سالگی میباشد ولی شما بر اساس صلاح‌دید خود و شرایط کودک میتوانید این کار را کمی دیرتر انجام دهید. بطور کلّی، جدا کردن اتاق فرزندان نباید بیش از اندازه دیر انجام شود و دلیل اصلی این مسئله این است که احساس ترس در کودکان زیر ۴ سال نسبت به برخی از مسائل همچون: تاریکی، موجودات خیالی و … هنوز بطور کامل شکل نگرفته است و شما با در نظر گرفتن این نکته میتوانید متوجّه شوید که چرا نباید جدا کردن اتاق فرزند را به بعد از ۴ سالگی موکول کرد. با این حال، رعایت زمان صحیح انجام این پروسه دلایل دیگری را نیز دارد. باز هم یادتان باشد این زمان ها تقریبی بوده و بسته به شرایط کودک و مادر متفاوت میباشد. بنابراین، شما با رعایت این موارد میتوانید در جدا کردن اتاق کودک دلبند خود موفّق ظاهر شوید و گام‌های مثبتی را در راستای مستقل شدن کودک بردارید.
سنین ۱ تا ۲ سالگی بهترین زمان برای جدا کردن اتاق فرزند است. این زمان تقریبی بوده و بسته به شرایط کودک شما متفاوت میباشد
آیا جدا کردن اتاق فرزند از بدو تولّد صحیح است؟
خیر! جدا کردن اتاق فرزند در سنین زیر ۶ ماه به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود و انجام این کار میتواند مشکلات نگهداری کودک را دوچندان کند. کودکان تا سن ۶ ماهگی وابستگی شدیدی را به مادر دارند و نیازمند مراقبت ۲۴ ساعته هستند و شما باید دائماً به مواردی همچون: تغذیه، نظافت و سلامتی نوزاد رسیدگی نمایید تا از پایدار بودن وضعیت کودک و فراهم بودن شرایط لازم برای رشد و تعالی او مطمئن شوید. بنابراین، هیچگاه برای جدا کردن اتاق فرزند در سنین زیر ۶ ماه اقدام نکنید و این کار را به زمان دیگری موکول نمایید. از طرفی هرگز کودک را در رختخواب خود و همسرتان قرار ندهید بلکه از تخت های مخصوص نوزاد درکنار مادر، استفاده نمایید. خواب نوزاد در تخت والدین علاوه بر محدودیت برای والدین، امکان مرگ ناگهانی نوزاد را افزایش میدهد.
جدا کردن اتاق فرزند میتواند زمینه را برای استقلال کودک و افزایش حریم خصوصی شما فراهم نماید
ترفند‌هایی برای جدا کردن اتاق فرزند:
قدرت قصّه گفتن را فراموش نکنید!
از مدتی قبل شروع به آماده سازی ذهن کودک از طریق قصه گویی با محتوای مربوطه نمایید.
به گونه ای که کودک مشتاقانه و با لذت با شخصیت های داستان ارتباط برقرارکند.
و با شرایط جداسازی اتاق و مزایای آن آشنا شود.
گاهی میتوانید در بازی های روزانه نیز به صورت غیرمسقیم در مورد جدا کردن جای خواب نیز صحبت کنید.
به کودک زمان بدهید تا این قضیه را هضم کند:
جدا کردن اتاق فرزند فرایندی استرس‌زا برای کودکان محسوب می‌شود.
میتواند زمینه‌ی بد خلقی و لجبازی کودک را فراهم نماید.
و شما باید این پروسه را به آرامی و مرحله به مرحله اجرا کنید.
یادتان باشد برای جدا کردن محل خواب کودک زمان مناسبی را در نظر گرفته باشید.
به گونه ای که هم شما بعنوان والد آمادگی کافی را داشته باشید، و هم کودکتان.
هیچ گاه با سایر بحران های مرحله رشدی همزمانی پیدا نکند،
برای مثال با زمان از شیر گرفتن یا از پوشک گرفتن کودک تلاقی نداشته باشد.
می‌توان از روش‌های مختلفی برای کاهش سختی‌ها و مشکلات جدا کردن اتاق فرزندان استفاده کرد
در کنار کودک بمانید:
در شبهای نخست ابتدا در کنار کودک بمانید تا کودک با اتاق و شرایط جدیدش ارتباط برقرار کند.
با توجه به سن فرزندتان عادت کتابخوانی و داستان گویی آخر شب را در برنامه خود بگنجانید.
ترک عادات گذشته و جایگزینی عادات جدید برای کودک کار آسانی نیست.
یادتان باشدبرای ماندن در کنار کودک وعده های دروغین ندهید.
زیرا در صورت بیدار شدن و نبودن شما در کنارشان احساس ناامنی کرده،
و نسبت به شما بی اعتماد میشوند و امکان مقاومت کودک در جدا کردن جای خواب، افزایش میابد.
جدا کردن اتاق فرزند نباید موجب وارد شدن استرس شدید به کودک شود
اگر کودک نیمه شب بیدار شد و به اتاق والدین رجوع کرد چه کنیم؟
گاهی برای کودکان پیش می آید نیمه شب بیدار شده و از روی عادتبه اتاق والدین مراجعه میکنند.
در صورت چنین اتفاقی کودک را به اتاق خودش هدایت کنید و مدتی در کنارش بمانید.
هرگ به کودک اجازه ندهید نصف شب مجددا وارد حریم خصوصی شما شود و در کنار شما بخوابد.
بلکه با مهربانی و آرامش با او به اتاقش رفته و در کنارش بمانید تا خوابش رود.
یادتان باشد اگر علت مقاومت فرزند شما، ترس او است حتما ابتدا ترس را برطرف نمایید.
از اسباب‌بازی‌ها کمک بگیرید:
احساس تنهایی در میان کودکانی که والدین آن‌ها قصد جدا کردن اتاق خوابشان را دارند رایج است و روش‌های بسیاری برای کاهش احساس تنهایی در کودکان وجود دارند. کودکان در سنین زیر ۶ سال وابستگی بسیاری را به اسباب‌بازی‌های خود دارند و شما میتوانید از این نکته در هنگام جدا کردن اتاق فرزند خود بهره ببرید. در حین انجام این فرایند و در صورت بیقرار شدن کودک میتوانید عنوان کنید که فلان اسباب بازی مورد علاقه‌ی او را در کنار او می‌گذارید تا در صورت بروز مشکل شما را خبر کند. تجربه نشان داده است که کودکان علاقه‌ی بالایی را به چنین قول و قرارهایی نشان می‌دهند و شما میتوانید از این تکنیک در بسیاری از مراحل رشد کودک استفاده کنید.
منابع:
